Lekko w sercu, lekko na talerzu!

Niby nic, ale dookoła jakieś majowe ożywienie w sprawach „damsko-męskich”... Jakby weselej, jakby śmielej...zima się skończyła! To pewne.

W drodze do szkoły, codziennie rano obserwuję ukradkiem parę zakochanych nastolatków. Kiedy jest dobrze, nie mogą się od siebie oderwać na przystanku. Kiedy walczą z „kryzysem”, on idzie piechotą jedną stroną ulicy, ona czeka na autobus...po drugiej stronie :)
I tak od kilku tygodni, codziennie inaczej!

Przedmajówkowy piątek. Supermarkety pełne rodziców z dziećmi.
Dzielnie maszeruję z K., szybko kupić i uciekać...

Przede mną mężczyzna w wieku ok. 45 lat, dwie małe kruszyny drepczą po jego obu stronach, nadrabiając po dwa – kroki taty...
Jego wzrok wbija się centralnie w mój biust. Uśmiech.

Ojej...gdyby wiedział, że uśmiecha się do stanika za 2.5 stówy czułby się oszukany...
Uśmiecham się z politowaniem. Policzę do trzech i zaraz sprawdzi „czy widziała”...1..2...3..bach!
Au! Przyłapany. Przyciąga dzieci niczym dwie tarcze obronne bliżej siebie, ja się śmieję już całkiem mocno....Szczęśliwie, zmieszanie pana przechodzi także w śmiech!

W weekend opowiadam tą historyjkę koleżance...
- No wiesz...ja bym mu w mordę dała!
- Boże, za co?! A dałaś już kiedyś komuś?
- Nie. A Ty?
- Tak. Tak mi potem było głupio, że prosiłam, żeby mi oddał...
- I...?
- No nie oddał. Może dlatego, że następnego dnia się żenił :) Ze mną

Zamiast się spinać i oburzać, lepiej razem się pośmiać a jak coś zjeść to...koniecznie z jednej miski ;)
Na przykład pieczarki...




Pieczarki balsamiczne
przepis: Marta Gessler, książka „Kolory smaków”

750 g małych pieczarek
80 ml oliwy
sól
2 ząbki czosnku
3 łyżki brązowego cukru
1 łyżka wody
pieprz
60 ml octu balsamicznego
listki tymianku

Grzyby wrzucam na rozgrzaną oliwę, smażę kilka minut, solę.
Dodaję posiekany czosnek. Przygotowuję zalewę z wody, octu i cukru – dodaję ją do pieczarek i duszę min. 5 minut by powstały sos zaczął gęstniec i zmniejszać swoją objętość. Doprawiam piperzem, posypuję tymiankiem.

Smacznego!