Brioszka. I mała lekcja pokory ;)

Choć na blogu łapię chwile ciepłe, miłe i wyjątkowe – wiadomo: codzienność nieco gęściej przepleciona jest trudnościami, porażkami czy zmęczeniem.
Czasem psioczę więcej, czasem mniej, ale na długo przestaję psioczyć w ogóle, kiedy dzieje się coś poważnego.
Wbrew pozorom poważne problemy błyskawicznie doprowadzają mnie do pionu.

Od dwóch dni - ja pilnuję gorączki Karoli, by zbijać ją na czas. Jakub pilnuje mojej.
Jak na razie idziemy „łeb w łeb” – po 38.7 stopni każda. Nie znosząc chemii w żywności, przyjmujemy ją teraz w ilościach hurtowych w lekach...

Ale wiem, że to zaraz minie. Wstrętny wirus pójdzie precz, tylko jeszcze chwila pokory... :)
Od kuchni raczej się trzymam z dala, gotując jedynie rosołki. Zupełnie nie majowe.

Majowe jedynie w domu konwalie i tracące swą urodę szparagi, które chyba nie doczekają się spełnienia pod białym sosem, który zamarzył mi się ostatniego weekendu.

Ale jeszcze chwilka.

A tymczasem Na Grabinie, małe wspomnienie brioszki.
Taka bułeczka wypełnia swoim ciepłem i zapachem cały dom po brzegi.
Ta, przygotowana nieco dłużej – bo z nocnym leżakowaniem – według mnie jest o wiele lepsza.
Przepis pochodzi z Kwestii Smaku, którego autorka z kolei zainspirowała się Magazynem Good Food.



BRIOSZKA

20 g świeżych drożdży
100 ml ciepłego mleka
375 g mąki tortowej
50 g cukru pudru
2 łyżeczki soli
3 jajka + 1 roztrzepane jajko
175 g miękkiego masła

Drożdże rozcieram z łyżką cukru, dwiema łyżkami mąki i zalewam ciepłym (nie bardzo) mlekiem. Czekam aż się ruszą.
Mąkę łączę z pudrem, solą. Do sypkich składników dodaję powoli zaczyn, wyrabiam ciasto, kolejno dodaję jajka i stopniowo masło. Jak każde drożdżowe i to lubi długie wyrabianie.
Jak ok. 10 minut wyrabiam hakiem w mikserze, a potem jeszcze kilka minut na stolnicy.
Ciasto przekładam do miski wysmarowanej olejem i odstawiam do lodówki na całą noc.
Rano formuję kuleczki, wkładam do foremki i zostawiam do wyrośnięcia na 2-3 godziny.
Piekę ok. 30 minut w temp. 180 st.
Smacznego!