M. jak...:)

Lubię M.
Bo M. jest jak Mama, jak Miłość, jak Maj i w końcu jak Monika :)
A dziś są właśnie moje imieniny!
Jest jeszcze kilka innych Wyjątkowych dla mnie M., ale te już tylko dla Mnie :)

To jedno z moich ulubionych świąt. I jakoś zawsze jest jeszcze Milsze niż je zaplanowałam!
To dla mnie prawdziwe święto, w przeciwieństwie do wszystkich walentynek i dni kobiet.
Szanuję Wasze odrębne opinie, ale to dwa dni, kiedy naprawdę fajni faceci robią naprawdę głupie rzeczy, uginając się pod presją otoczenia i w lęku przed kobiecymi oczekiwaniami.
Zamiast w lutym kupić cmentarną lampkę w kształcie serduszka "you are light of my live" (raz dostałam taką, a jakże!) lepiej razem bawić się w urodziny czy imieniny właśnie!

Moje imieniny zawsze pachną bzami lub konwaliami. Dziś także od bladego świtu :)))

Kto przysnął niech wstaje! Jemy słodkości :)))
Ja ściskam wszystkie moje małe i duże Moniki, a także ich mamy, którym to imię musiało się bardzo podobać :)

A teraz już podaję deser...koniecznie do małej espresso! Tak na dobry początek pięknego dnia :)))
Monika

TIRAMISU
przepis Aldo Zilli, według książki "Łatwa kuchnia włoska", wydawnictwa BBC Books

4 żółtka
150 cukru pudru

300 ml śmietany 36 proc.
250 g mascarpone

1 opakowanie biszkoptów
2 łyżki wina marsala
2 łyżki likieru Tia Maria ( u mnie amaretto)
2 łyżki ekstraktu waniliowego

450ml mocnej espresso
3 łyżki niesłodzonego kakao

Żółtka ubijam z pudrem na lekką, puszystą masę.
W oddzielnej misce ubijam śmietanę, stopniowo dodając serek, następnie kolejno alkohol i ekstrakt. Powoli dodaję także masę z ubitych żółtek.
Na dno pucharków nakładam masę serową.
A na nią - biszkopty (ja je pokruszyłam) nasączone czarną kawą.
Warstwy powtarzam trzykrotnie. Deser posypuję kakao i ewentualnie wiórkami ciemnej czekolady.
Koniecznie schładzam kilka godzin, zaż przed podaniem wstawiam do zamrażarki na 10 minut.

Smacznego!

Moich ogrodniczych zmagań i zapędów nie widać końca... Ale to miejsce, gdzie w tej chwili czuję się najlepiej!