Czekoladowe słabości. Tort z Amaretto :)

Jest kilka rzeczy na tym świecie, którym oprzeć się nie mogę...;)
Czekolada jest w czołówce!

Dziś Na Grabinie Tort czekoladowy z Amaretto. To kolejny przepis, który udowodnił mi, że Gordon Ramsay to autor niebanalnej kuchni.
Z dużym zainteresowaniem przerabiam jego najnowszą książkę "Kuchnie Świata" i co przepis to miła niespodzianka :)

Krucha spękana skorupka, miękki, wilgotny środek, głęboki smak dobrej czekolady...
Polecam, bo trudno opisać!



TORT CZEKOLADOWY Z AMARETTO
autor: Gordon Ramsay

miękkie masło do wysmarowania formy
350 g gorzkiej czekolady (ok. 60 proc. zawartości kakao)
6 łyżek likieru Amaretto
4 duże jajka - odzielnie białka i żółtka
50 g ciasteczek amaretti, pokruszonych
200 g miałkiego cukru
kakao do posypania

Piekarnik nagrzewam do 180 st.
Formę średnicy 20 cm smaruję masłem, zaś brzegi wykładam papierem do pieczenia.

W kąpieli wodnej zaczynam rozpuszczać czekoladę- kiedy staje się coraz bardziej miękka i płynna powoli mieszając dodaję alkohol - do uzyskania gładkiej konsystencji.

Oddzielnie ubijam żółtka - na puszystą masę.
W kolejnej misce ubiajm białka na pianę, pod koniec powoli dodając cukier.

Następnie kolejno łączę: do masy czekoladowej, lekko ostudzonej dodaję pokruszone ciastka, żółtka a na końcu powoli - pianę z cukrem.

Masę przekładam do tortownicy. Piekę 40 minut. Po tym czasie tort zostawiam do ostygnięcia w piekarniku.

Autor poleca podawać go z bitą śmietaną lub mascarpone.
U nas znikał...saute! :)
Smacznego!
M.




Ps. Dzisiejsze fotki są autorstwa Mojego Męża oraz jego dzielnej Asystentki - Baśki ;)
J. Dziękuję!





***
...zaś w środę - kto ma zakwas niech go karmi - upieczemy chlebek Mistrza Hamelmana :) Zapraszam!

Mrówki i dynie :)

- Śmiesznie wyglądasz z tymi dyniami...
- SŁUCHAM?!
- Jak taka mrówka z jarzębiną...
- No wiesz...!!!

Mniejsza o mrówki, sezon dyniowy w pełni!
Rzeczywiście wybieram, obstukuję, obwąchuję i strrrasznie wybrzydzam.
Na zupę, na ciasto, dekoracyjne...
Tym razem dynia pieczona, według przepisu Jamiego Olivera.
Pieczona dynia może nie brzmi jeszcze zbyt obiecująco, ale jeśli dopowiem, że...
jemy ją gorącą, w listkach świeżego tymianku, sosie śmietanowo-serowym i dużym kieliszkiem Chardonnay...chyba lepiej? ;)




Wśród nas kulinarnych blogerek i blogerów o dyniach zdecydowanie najwięcej wie i najpiękniej je umie pokazać Beatka - tu!



PIECZONA DYNIA W ŚMIETANIE
przepis Jamie Oliver, z moimi zmianami

400-500 g dyni, bez skóry, pokrojonej w 2 cm kawałeczki
kilka gałązek świeżego tymianku
łyżka nasion kolendry
1-2 papryczki chilli
sól morska, pieprz

kilka łyżek oliwy
200 ml chudej śmietany
kieliszek Chardonnay
3 garście tartego parmezanu

Piekarnik nagrzewam do temp. 200 st. Pokrojoną w kostkę dynię, zalewam oliwą, obsypuję listkami tymianku, kolendrą, solą, pieprzem, doprawiam chilli.
Dynię przekładam do żaroodpornego naczynia i piekę - ok. 30 minut.
Po tym czasie wyjmuję dynię z piekarnika.
Przygotowuję zalewę: ze śmietany, sera, wina, szczypty soli, pieprzu.
Dynię zalewam śmietaną z winem i piekę kolejne 20 minut.
Przed samym końcem podsypuję jeszcze garścią parmezanu.
Smacznego!
M.

ps. przepis dołączam do Bea'tkowego Festiwalu Dyni 2010 :)




...jak widzicie Kochani, zdjęcia na blogu wymagają coraz większego poświęcenia ;)

Zanim będzie zimno. Sernik ulubiony :)

...w promieniach słońca, pod ciepłym błękitnym kocem, przy cieple kominka i z duuuuużą paczką krówek :) tak spędziłam cały dzisiejszy dzień.
Każdym centymetrem ciała czuję zbliżającą się zimę, chłód i wiatr.
Dlatego dziś, przeciągając kolejne minuty w godziny i pory dnia, magazynowałam ciepełko i dobrą energię na nowy tydzień :)


- Zapadasz dziś w zimowy sen?
- Tak ...ale przynajmniej nie odlatuję do ciepłych krajów ;)

A w tym nowym tygodniu z pewnością dynia, która cierpliwie czeka przy kuchni i któryś z przepisów z nowiutkiej książki G. Ramsaya...


Tymczasem Na Grabinie zapowiedziany sernik.
Bardzo klasyczny. Lekki i prawdziwie serowy.
Wolny od aromatów, rodzynek (za którymi nie przepadam) i lukru.
Delikatny i wg. mnie jeden z najlepszych jakie jadłam.




SERNIK
wg. przepisu Marty Gessler, "Kolory Smaków"

6 białek
6 żółtek
1 szklanka cukru pudru
1 cukier waniliowy ( u mnie z wanilią)
1 kostka masła
900 g twarogu
2 łyżki mąki pszennej
2 łyżki mąki ziemniaczanej
cukier puder do posypania

Białka ubijam na sztywno i chowam do lodówki. Ucieram masło - możliwie najbardziej puszyście.
Oddzielnie ucieram żółtka z cukrem pudrem i z cukrem z wanilią. Do żółtek dodaję masło, potem ser, przesiane mąki - powoli mieszając. Na końcu delikatnie łączę z pianą z białek.
Piekę w temperaturze 180 st. 60-70 minut.
Po skończeniu pieczenia - ciasto zostawiam w piekarniku na min. 40 minut.
Smacznego!
.


Mam nadzieję, że sobotnie słońce podładowało i Wasze akumulatorki!
Wszystkiego Dobrego :)
M.

Niedziela była w bieli... Krem z kalafiora :)

W miniony weekend, cokolwiek ugotowałam, ułożyłam, zatrzymałam w obiektywie miało kolor biały lub bieli pokrewny.
Białe to nadal dla mnie najpiękniejsze kwiaty (gatunek już mniej istotny), biała musi być pościel, filiżanka do kawy...Biała jest Baśka :)!

Zabawie w kolory dałam upust korzystając z "Kolorów Smaków" Marty Gessler.
Wpierw rozgrzaliśmy się kremem z kalafiora, by po południu osłodzić sobie niedzielę słodkim klasycznym sernikiem...

Dziś zapraszam na zupę :)




KREM Z KALAFIORA
autor przepisu: Marta Gessler

1 średni kalafior
2 pory
łyżka oliwy z oliwek
łyżka masła
2 ziemniaki
1-2 ząbki czosnku
1 l bulionu warzywnego
150 ml śmietany 22 proc.
1/2 łyżeczki gałki muszkatołowej
sól, pieprz


Kalafior dzielę na małe różyczki. Białe części porów kroję i przesmażam na oliwie, dodaję pokrojone ziemniaki i kalafior - zalewam bulionem i gotuję do miękkości (20-30 minut).
Zdejmuję z ognia, dodaję śmietanę, doprawiam i miksuję na gładki krem.
Smacznego!




Za kilka dni zapraszam na sernik :)




...i dziękuję za wszystkie ciepłe słowa!

Rodzinka się powiększa! Domowy placek na niedzielę :)

Słoneczna Sobota, Każdy... Dom, Rodzina, Para działa we własnym rytmie, realizując własne plany, pasje, marzenia...
Coś co dla jednych wspaniałe, dla innych dziwne...
Jednak nie o oceny tu chodzi, lecz o radość, przyjemność i... miłość, a tą każdy znajduje w czym innym...

Kiedyś marzyłam o domu pełnym dzieci.
Los postanowił jednak, że dziecko mogę mieć tylko jedno. Cudowne, Wspaniałe ale Jedyne.
Rodzinka Na Grabinie jednak się dziś powiększyła!

Wczesnym rankiem przywieźliśmy do domu Baśkę.
Kochani, Nasze Maleństwo...



Ma 7 tygodni, jest małym białym terrierem i jeszcze więcej śpi niż biega...
Jest piękna, zdrowiutka i Nasza :)

...a kiedy (na chwilę) przestanę na nią patrzeć, czuwać przy niej kiedy śpi i ją wąchać...znowu upiekę dobre drożdżowe takie jak ostatnio :)

Drożdżowe ze śliwką to kuszące ciasto i pieczone przez nas wielokrotnie na różne sposoby.
Mnie się strasznie spodobało bawarskie u Poli - tu, które jak tylko jeszcze dostanę śliwki upiekę w tym tygodniu :)

Tymczasem niedzielne ciasto, które upiekłam jakiś czas temu.
Przepis autorstwa Asi z Kwestii Smaku



PLACEK DROŻDŻOWY ZE ŚLIWKAMI I CZEKOLADĄ
przepis pochodzi z blogu Kwestia Smaku


7 g suchych drożdży instant
1/4 szklanki ciepłego mleka
350 g mąki pszennej
szczypta soli
60 g cukru
3 jajka (w temperaturze pokojowej)
100 g miękkiego masła
100 g gorzkiej czekolady

ok. 300 g śliwek

Drożdże rozpuszczam w małej ilości ciepłego mleka i odstawiam na kwadrans.
Do miski przesiewam mąkę, włączam mikser na wolnych obrotach i powoli mieszam z masłem, cukrem, drożdżami, jajkami i szczyptą soli.
Wyrabiam ciasto na małych obrotach przez 15 minut, aż będzie odchodziło od brzegów naczynia.

Odstawiam do wyrośnięcia na godzinę w ciepłe miejsce. Po godzinie wbijam pięść w ciasto, wyrabiam przez kilka minut, dodając czekoladę.
Ciasto odkładam do wysmarowanej masłem formy - na godzinę.
Piekę 25 minut w temp. 180 st.

Smacznego!
M.



Ps. Ta mała istotka i przygotowanie się na jej przyjęcie są przyczyną także moich nieodpisanych listów i przekładanych spotkań.
Kochani, przepraszam, nadrobię, słowo :***

M.

Śniadanie w łóżku. Bułka mleczna na Dobry Dzień :)

Dzień dziś budził się długo i leniwie. Zupełnie jakby nie chciał wstawać do zimna...
Pokryte szronem trawy, samochody długo czekały na ciepłe promienie słońca.

Żegnałam noc i witałam dzień przez okno mojej kuchni. Dziś sen nie przyszedł, przyszedł za to nowy chlebek a właściwie bułka mleczna - Pain au lait - która nad ranem swoim zapachem ściągnęła do kuchni wszystkie małe i mniejsze śpiochy :)



Kiedy o 2. nad ranem pierwszy raz czytałam przepis w drodze do spiżarki, wydawał mi się okropnie zawiły jak na...bułkę.
W rzeczywistości - wyrasta kilkakrotnie, za to samo pieczenie trwa zaledwie 20 minut.

Razem z Córką, jeszcze w łóżku, w promieniach słońca na pościeli - łapałyśmy garściami ciepłe domowe chwile :)



BUŁKA MLECZNA
Pain au lait;
przepis pochodzi z książki "Wyznania francuskiego piekarza"
Peter Mayle, Gerard Auzet
z moimi zmianami

1 3/4 szklanki mąki pszennej, zwykłej
1 3/4 szklanki mąki pszennej chlebowej
1 1/2 łyżeczki soli
4 1/2 łyżeczki drożdży instant
1 łyżka stołowa ciepłego masła
3 łyżki stołowe mleka w proszku
4 1/2 łyżeczki cukru
1 szklanka ciepłej wody

do posmarowania: rozmącone jajko i cukier


Mąkę przesiewam do miski, mieszam z solą, dodaję drożdże.
W mące robię dołek, dodaję masło i zaczynam mieszać składniki mikserem, wyposażonym w hak.
Powoli wlewam wodę, dodaję cukier i mleko.
Ciasto wyrabiam przez ok. 10 minut, aż będzie odchodziło od ścian naczynia.

Po tym czasie kładę ciasto na blacie - by kolejne 10 minut odpoczęło.

Drugie wyrabianie ciasta trwa - ok. 20 minut, do czasu aż będzie ono zupełnie gładkie, bardzo elastyczne i miękkie.
Ciasto kształtuję w kulę, pozostawiam w misce, odstawiam w ciepłe miejsce ( u mnie przy kuchni), nakrywam mokrą ściereczką i odstawiam do wyrośnięcia na ok. 45 minut (powinno podwoić swoją objętość).

Wyrośnięte ciasto delikatnie zagniatam, dzielę na dwie części i zostawiam do wyrośnięcia na kolejne 25 minut.

Raz jeszcze delikatnie zagniatam, formując owalny kształt i przekładam do dwóch małych keksówek. Tym razem także wyrastają 45 minut - pod wilgotną ściereczką i w cieple.
Piekarnik nagrzewam do temperatury 220 st.

Chlebki smaruję rozmąconym (nie zimnym) jajkiem, obsypuję cukrem kryształem.

Piekę ok. 20 minut.
Smacznego!
M.



Ps.
Kochani, miłego weekendu!
M.

Risotto grzybowe. I mała tęsknota... :)

- A jak wyjdę ze szpitala to pojedziemy na grzyby...Od razu!
- Dobrze Mamuś. A jak mnie przestanie boleć i będę bez kołnierza to pójdę na tańce...!
- Dobra...




Mamie się udało zrealizować swój plan. Na grzybach już była, a nawet byłyśmy :)
W koszyczku lądowały głównie podgrzybki, zresztą i tak je lubimy najbardziej.

Tańce...no z tym gorzej. I z powodu bólu, i kołnierza i braku chętnych :)
Czasem tak strasznie żałuję, że skończyły się czasy staroświeckich potańcówek, że taniec został sprowadzony tylko do telewizyjnego show, że się wstydzimy i nawet nie wypada powiedzieć, że nie ma po prostu jak, gdzie i z kim...
Minęły czasy imprez, gdzie tańczyliśmy w małych mieszkankach, przy otwartych balkonach i zgaszonych światłach.

Dorośli 30-40 latkowie, bywają zbyt zmęczeni. Sił starcza na włączenie w niedzielę telewizora...

Ale miało być o grzybach!
Zatem Kochani, risotto z podgrzybków :)

Piękne i pyszne grzybki przygotowywała ostatnio Gosia i aż dwa razy oglądałam jej carpaccio...poezja! - tu - polecam :)



RISOTTO Z PODGRZYBKÓW
przepis na risotto autorstwa Gordona Ramsay'a ("Łatwe gotowanie", wyd. Muza)

Risotto
750 ml bulionu warzywnego
3 łyżki oliwy
2 duże szalotki, pokrojone w kostkę
200 g ryżu na risotto
kieliszek białego wina
kolendra
sól, pieprz

Grzyby
200 g podgrzybków, oczyszczonych pokrojonych na plasterki
3 łyżki masła

2 łyżki śmietany kremówki

Przygotowuję gorący bulion i odstawiam go na bok kuchni.
Na gorącej, głębokiej patelni rozgrzewam oliwę i przesmażam szalotkę.
Dodaję ryż i przesmażam go kolejne dwie minuty. Dodaję wino i gotuję, aż zostanie wchłonięte przez ryż.
Tak samo dalej z bulionem - dodaję go w małych ilościach do ryżu, cały czas mieszając i czekając aż płyn zostanie całkowicie wchłonięty przez ziarenka.

W drugim rondelku duszę podgrzybki na maśle. Kiedy lekko puszczą sok, dodaję ich do risotto, doprawiam śmietaną i gorące podaję :)
Smacznego!
M.

Jesienne klimaty :) Ciasto z gruszką

Jesienna rzeczywistość pachnie jabłkami, gruszkami, farbami akwarelowymi i...kalarepą :)
Jabłka i gruszki pieką się w ciastach z najróżniejszymi dodatkami.
Akwarelami córka uczy mnie decoupagu, zaś kalarepę, w ślad za mamą-koleżanką pakuję jej do plecaka wraz z kanapkami do szkoły.

Jesienne gruszki mają dla mnie wyjątkową słodycz.
Dziś zapraszam na ciasto, które pełne jest dodatków a nawet odrobiny procentów.
Tylko z pozoru pracochłonne, w rzeczywistości - wymaga szybkiego podszykowania kilku składników i połączenia wszystkiego w misie miksera.
Najlepsze jeszcze ciepłe :)




CIASTO ZE ŚLIWOWICĄ
żródło: "Lubię gotować" Poradnik Domowy

1 1/4 mąki
łyżeczka cynamonu
łyżeczka proszku do pieczenia
10 dag miękkiego masła
1 1/4 szklanki cukru
3 jajka
1/3 szklanki mleka
łyżka śliwowicy

1-2 dojrzałe gruszki, pokrojone w kawałki
po 1/2 szklanki: rodzynek lub suszonych śliwek, migdałów

Piekarnik nagrzewam do 170 st.
Formę o średnicy 26 cm smaruję masłem i wysypuję bułką.

W jednej misce mieszam mąkę, proszek, cynamon.
W drugiej ucieram masło z cukrem, dodaję stopniowo jajka. Na zmianę dodaję mąkę ( z cynamonem) i mleko.
Na końcu wlewam alkohol i ucieram jeszcze minutę.
Gruszki, śliwki i orzeszki wrzucam na samym końcu, delikatnie mieszając je w cieście.
Piekę 50 minut.

Smacznego!




A w jesiennych klimatach nadal odkrywam uroki pierwszych tygodni szkoły.
Lekcje, szlaczki, piosenki i nowe dobre zwyczaje...jak jedzenie marchewki, kalarepy i domowych kanapek...

Ps. Poli dziękujemy :)))



...na stoliku czekają zaś na rano nowe pudełeczka, które będziemy ozdabiać metodą decoupage.
To metoda, której Karolinka nauczyła się podczas warsztatów w Pracowni a następnie przeszkoliła w domu mnie :)
Podkład, spękacz, akwarela, serwetki...

- Mamuś koniecznie użyj opóźniacza, bo nie pogąbkujesz ładnie...
-???
- Oj, daj, pomogę Ci...



Miłego weekendu!
M.